www.naszekrosnice.fora.pl

totip-toe

[link widoczny dla zalogowanych]

Veron

Ależ to obrzydliwe! Ale czego można spodziwać się po... Jakiś czas temu w mediach było dość głośno na temat Sanatorium w Krośnicach. Tylko zdaje mi się, że chodziło nie tyle o molestowanie ile o to, że dla dzieci z domów dziecka były organizowane jakieś turnusy czy kolonie na których coś tam było nie tak jak powinno było być. Być może znajdę te informację. Jeśli tak się stanie to niezwłocznie ją tutaj zamieszczę.

Jestem w szoku po zapoznaniu się z treścią tego linka którego wkleiła Basia.
Więc teraz możecie sobie wyobrazić co tez tam sie działo ileś lat wstecz gdy dostęp do mediów był bardzo ograniczony... Za górami, za lasami... było sobie w Dolinie Baryczy pewne Sanatorium... w Krośnicach. Całe szczęście, że już go nie ma. Ale za to powstał ZOL (Zakład Opiekuńczo-Leczniczy). I tam dopiero z tymi "umysłowymi" będą Ci "normalni nienormalni" wyprawiać?... Wiadomo, że wszyscy będą wierzyć "im" a nie "Nam". Wszak "Oni" są normalni a My to... "krośnickie wariaty".
Pozdrawiam.
Weronika.

WSND

Myślę, że za jakiś czas więcej faktów związanych z Krośnicami ujrzy światło dzienne. To co rozdmuchują media to jedna sprawa a druga to co do powiedzenia na wiele różnych spraw mają kuracjusze czyli nikt inny tylko My. Nie od dzisiaj wiadomo, że "dzieci i ryby głosu nie mają". Ale teraz po latach chyba jednak warto przerwać zmowę milczenia i uchylić rąbka tajemnicy?!. Niech się wstydzą Ci, którzy wstydzić się powinni. My, dorosłe "Dzieci Krośnic" nie mamy czego się wstydzić.

WSND

totip-toe

gfhgf

Proszę pisać w temacie i na temat! Wszelkie "udziwnione wpisy" będą usuwane!!! Nie chodzi o to by "licznik chodził" i zaliczał kolejny post który do dyskusji niczego nowego nie wnosi!Administrator

CrazyWolf

Fajnie, że jest to forum bo jest to miejsce w którym można wyżalić się ale i zarazem poznać losy innych "kuracjuszy".

rena

Też się cieszę, że powstało to forum, znalazłam je zupełnie przypadkowo, ale czuję się, jakbym spotkała dawnych znajomych.

WSND

rena

Wiesz, ja mam odczucie, że w "kurorcie" poznałam naprawdę wyjątkowych ludzi. No, jasne, że nie ma co uogólniać - nie mam na myśli wszystkich. Ale wiele z tych dzieciaków, jakimi wówczas byliśmy, miało taką inną wrażliwość i głębsze widzenie świata. Bardzo to odczułam po powrocie z Krośnic, kiedy w mojej starej klasie znalazłam się raptem samotna, zobaczyłam, że z dawnymi koleżankami i kolegami nie bardzo jest o czym pogadać. A tam było. Po prostu inny świat. Nie lepszy, właśnie inny. Skoro tam byłeś, to zrozumiesz.

Veron

To prawda. Ja również odnoszę wrażenie, że My wszyscy mieliśmy o wiele większą głębię i wrażliwość niż Ci pozostali... Właśnie po powrocie z Krośnic dało się to odczuć i zauważyć - choćby w "starej" klasie. Ach, gdyby tak można było wrócić czas... A do Krośnic pojechać zawsze można.

Veron

WSND

Wielkie dzięki za informację zawartę pod polecanym linkiem. Czekaliśmy na nią dość długo. Ale chyba było warto. Gwoli ścisłości dodam, że czasem klika się na link i... link się nie otwiera. By tego uniknąc pozwoliłem sobie informację z polecanego linka skopiować i wkleić tutaj. Oto ta ważna wiadomość:

Niegrzeczni do psychiatryka
Adam Czerwiński, Marcin Markowski2007-07-31, ostatnia aktualizacja 2007-07-30 21:35
Pijesz, palisz, kłamiesz, nie uczysz się, bijesz kolegów, masz ADHD - za karę idziesz do szpitala psychiatrycznego. Tak jest w polskich domach dziecka - wynika z raportu Rzecznika Praw Obywatelskich

RPO sprawdził, jak często i z jakich powodów domy dziecka, ośrodki szkolno-wychowawcze i pogotowia opiekuńcze posyłają wychowanków do szpitali psychiatrycznych. Wyniki raportu są wstrząsające.

Rzecznik zainteresował się problemem po lekturze artykułu w "Gazecie" "Wakacje w szpitalu psychiatrycznym". Przed rokiem spędzały je tam dzieci z podwrocławskich domów dziecka, dzięki czemu szpital dostawał pieniądze z NFZ.

„Umieszczenie w szpitalu psychiatrycznym (...) jest ingerencją w podstawowe wolności człowieka. W praktyce jednak jest niejednokrotnie traktowane niemal jak dodatkowy »środek wychowawczy «” - pisze w raporcie rzecznik Janusz Kochanowski. I dalej: „Wychowawcy zgłaszają do leczenia dzieci z zaburzeniami zachowania, agresją, ADHD, dysleksją, trudnościami szkolnymi, a lekarze - zapewne z obawy przed odpowiedzialnością - przyjmują je na leczenie i wypisują z zaleceniem indywidualnego, życzliwego traktowania”.

Pracownicy RPO skontrolowali w całym kraju 316 placówek. Wzięli pod lupę lata 2004-06. "W szpitalach psychiatrycznych przebywały dzieci ze wszystkich rodzajów placówek opiekuńczych, nie wyłączając rodzinnych domów dziecka, aczkolwiek najwięcej było wychowanków domów dziecka [publicznych]" - podaje raport. Dlaczego dzieci idą do psychiatryka? Raport sypie przykładami, cytując skierowania i karty pacjentów.

Trzynastolatek spędził w szpitalu pięć dni, bo był "agresywny, wracał ze szkoły torami, odrzucał naukę". U dwunastolatka "nie zadziałał nadzór kuratora, nadal zdarzały się ucieczki i kradzieże". Ośmiolatek "przejawiał zaburzenia emocjonalne, wandalizm, prowokował konflikty". Piętnastolatek "nałogowo palił papierosy, nie stosował się do regulaminu placówki, nie uczęszczał do szkoły, pił alkohol".

Niekiedy zamiast diagnozy pisano: "włóczęgowski tryb życia", "bezrefleksyjny sposób działania", "pobicie młodszego brata", "malowanie się czerwoną farbą", "nadseksualność", "zaniedbania środowiskowe i pedagogiczne". Albo po prostu: "decyzja lekarza".

Raz szpital napisał do pogotowia opiekuńczego, że 14-letnia pacjentka nie wymaga hospitalizacji. Pogotowie opiekuńcze odpowiedziało: możemy odebrać dziewczynę, ale za pięć dni.

By dziecko trafiło do szpitala, potrzebne jest nie tylko skierowanie od lekarza, ale także pisemna zgoda rodziców bądź opiekunów lub decyzja sądu. Gdy biuro RPO prosiło o te dokumenty, szpitale często odpowiadały, że są one w papierach szpitalnych, a te są tajne. Mówiono, że "informacji brak" bądź "zgoda została wyrażona". Gdzie i kiedy - nie wiadomo. Niekiedy zamiast rodzica taką zgodę wyrażał dyrektor domu dziecka.

"Często oświadczenie miało charakter zgody blankietowej" - ujawnia raport. Rodzic podpisywał zgodę na zabiegi chirurgiczne, ginekologiczne, umieszczenie w szpitalu, w tym psychiatrycznym, i czasem na przetwarzanie danych osobowych. Hurtem.

"Pobyt dzieci w szpitalu psychiatrycznym jest przejawem bezradności wychowawców, którzy mają nierealistyczne oczekiwania, że w szpitalu agresywny wychowanek dostanie lekarstwo i będzie grzeczny" - podsumowuje dr Irena Kowalska, pełnomocnik RPO ds. rodziny. Jej zdaniem dzieci z takich placówek nierzadko wymagają terapii, ale powinna ona mieć miejsce w domu lub ośrodku, a nie w szpitalu.

- Wychowawcy zachowują się po cwaniacku i próbują uciec od własnej roli - komentuje dla "Gazety" prof. Bogusław Śliwerski, pedagog i rektor Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Łodzi. - A tak nie wolno. Wyrządzają krzywdę dzieciom. Utwierdzają je w przekonaniu, że są niepotrzebne i niechciane. Naruszają ich godność.

Anna Kołtunowicz, koordynator kampanii Rodzice Zastępczy - Miłość Prawdziwa: - Dzieci z domów dziecka potrzebują dobrej opieki, a nie szpitali psychiatrycznych. A już na pewno nie kwalifikują się do tego mali pacjenci z ADHD. Jeśli skierowanie dziecka do szpitala nie jest uzasadnione medycznie, to skandal. Należałoby karać osoby, które doprowadziły do takiej sytuacji.

Paweł Urbanowicz ze Stowarzyszenia Zastępczego Rodzicielstwa nie dziwi się: - Taki system. Sam pracowałem w publicznym domu dziecka cztery lata. Jeden wychowawca ma kilkudziesięciu podopiecznych i 26-godzinne pensum. Nie jest w stanie stworzyć normalnej więzi, dzięki której mógłby oddziaływać na wychowanków. Nie może bić, szuka więc innych, skutecznych sposobów.

- Raport wysłaliśmy do minister Anny Kalaty, której podlegają domy dziecka i ośrodki szkolno-wychowawcze. Czekamy na jej propozycje, jak rozwiązać problem - mówi Stanisław Wileński z biura RPO.

Źródło: Gazeta Wyborcza

rena

Właściwie, to co tu dyskutować - draństwo i tyle. Wszyscy się oburzamy na komunistyczne metody wsadzania do psychiatryka niewygodnych ludzi. A tu co? Pewnie, że dziecko, które ma problemy też jest jakoś "niewygodne", trudne, ale dlatego właśnie trzeba mu pomóc, a nie dla własnego świętego spokoju wysyłać dziecko do szpitala psychiatrycznego. Smutne i dziwne, że w tak delikatnym temacie naprawdę niewiele się zmienia na przestrzeni lat.

WSND

CrazyWolf

"Sanatorium" Krośnice i co tam się działo to moim zdaniem "temat rzeka".