www.naszekrosnice.fora.pl

WSND

[link widoczny dla zalogowanych] czy jest tutaj ktoś kto był poddany tej "metodzie leczniczej"? Zapraszam do dyskusji.

andreasfriedhelm

Ja byłem trzykrotnie ( 2x próby nieudane) . zawsze zabieg prowadził lrk. Jerzy Kunze (Kunce). Byłem na VIII pawilonie. Po zabiegu pamiętam jedynie, że kilka dni leżałem bez poduszki i wymiotowałem. Bardzo bolałe mnie głowa.

WSND

Straszne co musieli przeżyć, ci, którym tą „przyjemność” ci pseudo-medycy zafundowali. Strach się bać.

andreasfriedhelm

Strach był realny. Niektórzy chłopcy schodząc na zabiegi, topy, potrafili ze strachu się zsikać w spodnie, a nawet polecieć "na twardo".

WSND

Nawet nie chce sobie tego wyobrażać. Akurat mnie te „przyjemności” ominęły. Mogę tylko współczuć tym którzy z jakichś powodów zostali przez tych oprawców zakwalifikowani do tych zabiegów. A ci lekarze to prawie jak dr Mengele... tak mi się jakoś skojarzyło.

Veron

Okropne było to co nam dzieciom tam zafundowali. Ja akurat nie miałam możliwości skosztowania tej nieprzyjemności. W jakim celu były robione te zabiegi? Były wskazania czy lekarze znaleźli kozła ofiarnego i robili z tym kozłem ofiarnym to na co mieli ochotę?

andreasfriedhelm

Nie nie było tu kozła ofiarnego. Sprawa była zaplanowana przez lekarzy piszących w owym czasie swoje prace doktorskie lub szkolących się w psychiatrii dziecięcej. Początek tych zabiegów miał swoje miejsce w subiektywnej ocenie pełniącego rolę wychowawcy , a znajdującą ujście w zeszycie ocen z zachowania. Wychowawca zbierał informacje ( szczególnie o częstszych "podpadających") od nauczycieli, salowych, pielęgniarek a następnie w kratkach zeszytu wpisywał dowolną ocenę. Następnie oddawał zeszyt ocenie lekarskiej, a ten uznawał wg. własnego widzimisię , co dalej. Stosowano więc leki z grupy luminali, neuroleptyki, trankwilizatory, topy dla uwarunkowania pacjenta pod kątem behawioralnym, oraz owe pulmonoencefalografię. Często było tak, że ofiarami tego zabiegu padały dzieci, wobec których opiekunowie okazywali mniejsze lub żadne zainteresowanie. Wiele z tych dzieciaków było po traumatycznych przeżyciach w domu, w domach dziecka, wielu chorowało na chorobę sierocą w skrajnym wydaniu. Ten stan rzeczy właśnie rozzuchwalał lekarzy do wybierania tego typu "osobników demonstrujących zachowania" pozwalające na stosowanie zabiegów medycznie nieuzasadnionych.

Wojak

Mnie to ominęło. Okropnie czyta się to jak to działało i jakie wrażenia mieli ci którym to coś zaserwowano. Niby w celach leczniczych a tak naprawdę chyba chodziło o „wyprodukowanie” inwalidy?